monolog

Herkesin kendine göre bir dağı vardır ve herkes kendi dağında yaşar mevsimleri.
Senin güneşin yakamaz beni,benim kışımla da sen asla zatürree olamazsın.
Şimdi çık kendi dağına,ayakkabılarını çıkar ve koş.
Doludizgin koş!
Arkana bile bakma koşarken.
Bakma ; çünkü arkanda hiç kimse yok!
O dağ sadece senin.Ayağını basmadığın hiçbir yer kalmasın.Her yerini ezbere bil bu dağın.Yeni ağaçlar dik dağına.Ağaçlarla yeşile boya. Gururla dolaş.Adımların hep büyük olsun.
Büyük yaşa!Hiçbir zaman korkutmasın ölüm seni ve daima emin ol;
sen ölmeden kimse gelmeyecek senin dağına.
Ölünce gelecekler ve :
“Burada koca yürekli bir dağcı yaşardı.”
Diye yazacaklar senin zirvelerine ; ama bu senin umurunda bile olmayacak.
Sen zaten senelerce koca bir dağcı olduğunu bilerek yaşamıştın.


dkıran..