ah şu gözlerim..

Aynadaki yansımam, korktuğumdan daha iyi görünüyordu.Tamam saçlarım karman çorman görünüyor olabilir ama yüz ifadem benim bildiğimden çok daha kararlı.Çekik ela gözlerim yüzünden birşeylerden etkilenmiş gibi görünüyorum hep. Sanki üzüntüden sürekli ağlamış ağlaya ağlaya küçülmüş gibi görünüyorlar.Aslında kesinlikle üzülmüyorum!! Son zamanlarda bir hayli ıslanmış olabilirler ama üzüldüğümden değil. Hem ıslakken şuhluk katıyor bu bakışlar bana.. doğal görüntüleri böyle...
Ne yazıkki bu sebeple insanların bana anlattığı şeyle ilgileniyormuşum, onlardan etkileniyormuşum gibi görünüyorum.İnsanlar ahh şu insanlar..Gözlerime bakıyorlar, ben de onlara bakıyorum.
Ama ben görmüyorum ki...

Sadece bakıyorum.
Gerçekten kötü!
Sanırım gözlerimi aldırmam gerek.
Bazı sabahlar -bu sabah olduğu gibi- bir rüya yüzünden uyanır uyanmaz güçlü olduğumu hissediyorum.Rüyayı tam olarak anımsayamasam da iyi bir duyguyla uyanıyorum.Nasıl anlatsam ki?
Gözlerimi açıyorum ve kim olduğumu biliyorum.Ama kim olabileceğimi de tam olarak biliyorum!

Sanırım gözlerim yerinde güzel..